De ongewone farao

De ongewone farao -Extra info

Dokters

De artsen in het oude Egypte waren al uitzonderlijk ver gevorderd in vergelijking met andere beschavingen. Dit hadden ze onder meer te danken aan het eeuwenlange balsemen van de doden. Hoewel ze al heel wat kennis bezaten over de spijsvertering, de bloedsomloop en het zenuwstelsel, hechtte men ook een grote waarde aan helende krachten van tovenaars. Er werden spreuken gezongen om ziektes te genezen. Toch bestudeerden ze ook de symptomen van zieken en gebruikten ze kruiden om de ziekte te bezweren.

Vrijetijdsbesteding

Mannelijke edelieden hielden ervan om op jacht te gaan als vrijetijdsbesteding. Niet alleen de prooidieren werden te lijf gegaan. Ook leeuwen, wilde stieren en zelfs luipaarden werden aangevallen. Doordat nijlpaarden een bedreiging vormden voor de gewassen langs de Nijl werden ook zij aangevallen. Alleen de dappersten maakten jacht op krokodillen.

Een heel bekend spel dat niet in het verhaal vermeld wordt is Seniet.
Het spelbord bestaat uit allerlei vakjes. Het doel van het spel bestaat erin om als eerste met al je dopjes het bord rond te gaan en vervolgens te verlaten. Spelers gooien om beurt met vier dobbelstokjes om te zien hoeveel je vooruit kan gaan. Op enkele vakjes staan nog prentjes afgebeeld die gelijk staan aan verschillende regels. Men kan het een beetje vergelijken met ganzenbord.

Schrijven

Egyptenaren schreven met een rietpen op Papyrus dat uit de Papyrusplant vervaardigd werd.
Slechts heel weinigen konden lezen en schrijven. Enkel jongens uit rijke families begonnen op hun negende aan een vijfjarige opleiding op hun school. Meisjes leerden thuis lezen en schrijven.
Normaal gezien bleven de kasten vrij onveranderlijk. Enkel via de schrijversschool kon men naar een andere kaste opklimmen.

Het Egyptisch schrift bestaat uit hiërogliefen dat, afhankelijk van het woord, op verschillende manieren gelezen kan worden: van links naar rechts, van rechts naar links of van boven naar onder.
In een zogenaamde cartouche (een sierlijke lijst waarbinnen een opschrift wordt aangebracht) worden de namen van farao’s opgetekend.

Dynastie en farao

Seti I , zoon van Ramses I is ook in de geschiedenisboeken de vader van Ramses II. Zij behoren tot de 19de dynastie. Ramses II groeit uit tot een van de meest succesvolle farao’s in de geschiedenis. Volgens sommigen wordt hij zelfs de grootste genoemd; een groot veldheer en bouwer. Farao betekent letterlijk: groot huis.

Jeugd en huwelijk

Kinderen mochten niet lang kind zijn. Jongens waren al op 14 jaar volwassen, meisjes soms al op 12-jarige leeftijd. Op die leeftijd werd ook al verwacht dat men in het huwelijksbootje trad.
Doordat familiebanden erg belangrijk waren werden er vaak huwelijken in familiale kring gehouden. Neven trouwden dus met nichten en omgekeerd. In de koninklijke familie kwam het zelfs voor dat broers en zussen met elkaar trouwden.

De Nijl

De Nijl was het middelpunt van de Egyptische beschaving. Ieder jaar overstroomde deze rivier en dat bracht veel slib met zich mee. Dat slijk was zo vruchtbaar dat de hele beschaving genoeg gewassen had om te kunnen leven. Momenteel heeft men in Egypte ervoor gezorgd dat deze rivier niet meer overstroomt.

De huizen

De huizen werden gebouwd uit leem. Een vrij kwetsbare materie die van tijd tot tijd afbrokkelde. Als dat laatste gebeurde, sloeg de eigenaar het huis tegen de grond en bouwde op de fundamenten een nieuw huis. Met als gevolg dat het huis steeds hoger werd en dus ook veiliger tegen overstromingen.
Meubels waren eenvoudig. Arme mensen maakten die zelf of gingen op de grond zitten.

Goden

De Egyptenaren geloofden net als de Grieken en de Romeinen in verschillende goden.
Elke god had ook bij hen een bepaalde eigenschap en had bovendien ook een hoofd van een dier. Farao’s bouwden tempels voor goden en godinnen. Alleen de priesters en de farao mochten de tempels betreden.

Boeren en belastingen

De mensen kweekten gewassen aan de Nijl die jaarlijks tussen juni en oktober buiten de oevers trad.
Men groef irrigatiekanalen om alle gewassen van water te voorzien. Insecten vormden een constante plaag en bedreiging. Arme boerengezinnen moesten tijdens deze periode meewerken aan overheidsprojecten om hun belastingen te kunnen betalen.
De gewone mensen aten zelf amper vlees omdat ze dit niet konden betalen. Hun dieet beperkte zich tot vis uit de Nijl, granen en groenten.

Mummificeren en begraven

Het mummificeren gebeurt volgens de verschillende stappen die in het verhaaltje voorkomen:
Het duurde 70 dagen om een lichaam klaar te maken voor een begrafenis.

– Leg het dode lichaam op een houten tafel.
– Maak een snee in de linkerzij en verwijder alle organen behalve het hart.
– Verwijder de hersenen via de neus.
– Was de lichaamsholten en vul ze op met natron (een soort zout)
– Was de organen in palmwijn en stop ze in kruiken .
– Laat het lichaam nu 30 dagen in natron liggen zodat het uitdroogt.
– Wikkel het lichaam in linnen doeken en geef het wat sieraden mee voor in het hiernamaals.
– Leg het lichaam nu maar in de sarcofaag.

Farao’s werden in sarcofagen begraven in piramides. Net als de rijke Egyptenaren kreeg de farao veel waardevolle bezittingen mee voor in het geval dat hij deze nodig zou hebben in het hiernamaals.
De gewone mensen werden in een rieten of houten kist begraven. Indien ze bezittingen hadden werden ook die meegeven om zich te kunnen redden in het hiernamaals.

Piramides

Farao’s geloofden dat ze goden zouden worden in het hiernamaals. Om die reden moesten hun graftombes heel groot zijn. Er bestaan verschillende theorieën over hoe de piramides gebouwd zijn. De theorie die in het verhaal voorkomt heet de één-hellingtheorie: men bouwde een helling van leem; niet al te stijl. Op die manier konden de blokken naar boven gesleept worden. De hellingsgraad van de helling veranderde nooit. Hoe hoger de piramide, hoe langer de helling werd.

Bronnen:
Haslam, A. & Parsons, A. (1995) Levend verleden, Het oude Egypte. Harmelen: Ars Scribendi
Macdonald, F. (2007) Bezoek aan het verleden, De oude Egyptenaren. Etten-Leur: Ars Scribendi